پایان دوستی، مهدی دوستی با هرمزگان

به گزارش بشری خبر، جریان نوظهور سعید محمد به جز مطرح کردن نام او در جامعه سیاسی کلان کشور وظیفه دیگری را هم برعهده داشت و آن معرفی مدیرجوان پالایشگاه خلیج فارس بود که پیش از این مورد توجه امثال جلیلی و جبرائیلی نیز قرار گرفته بود.
روزهای انتخاباتی برای دوستی، طلایی رقم خورد.
به نوعی که حداقل یک دهه از جایگاه فعلی اش پیشی گرفت.
با رد صلاحیت سعید محمد درب دیگری به روی دوستی باز شد و این بار او در قامت سخنگوی ستاد انتخاباتی رئیسی به نقش آفرینی پرداخت.
با گذر از مرحله انتخابات و پیروزی آیت الله رئیسی، تغییرهای اساسی در ساختار انتصاباتی کشور کلید خورد، در همان روزهای پرالتهاب انتصاباتی رسانه های انقلابی یا همسو با دولت از تصدی وزارت نفت توسط مهدی دوستی خبر میدادند.
اما معادلات سیاسی طی ۴۸ ساعت دستخوش تغییرات بسیاری شد و نام دوستی و محمد در صحن مجلس برخلاف تصور همگان، نواخته نشد.
شاید دوستی تاوان اتصال به جریان سعید محمد را می پرداخت یا جوانی او مانع تکیه زدن بر کرسی وزارت نفت شد.
پس از کش و قوس های فراوان مهدی دوستی که از چند وزارتخانه برای معاونت هم پیشنهاداتی داشت، با توجه به تجربه حضور در هرمزگان و آشنایی بیشتر به ساختار آن راهی این استان شد، اما او برای ورود به هرمزگان چالش های سختی را پشت سر گذاشت، از لج بازی نمایندگان برای پذیرش او در هرمزگان تا بسیج شدن رسانه ها جهت اعمال فشار به وزارت کشور که شاید ورق برگردانند و گزینه مطلوب سکان امور را در دست بگیرد.
وزارت کشور با جدیت بر تصمیم خود پافشاری کرد و نمایندگان هم با پذیرش توان مدیریتی مهندس دوستی شرایط را برای حضورش فراهم کردند.
خلاصه همتی هم چمدانش را بست و دوستی پا در عرصه سیاست هرمزگان گذاشت.
اما بوی ماندگاری از مدیریت مهندس دوستی در هرمزگان به مشام نمی رسید و حضور موقت و مقطعی او بر کسی پوشیده نبود.
از قضا لحظه به لحظه با سست شدن پایه کرسی یک وزارتخانه نام او هم مستقیم و غیرمستقیم بر سر زبان ها می‌افتاد.
دوستی مدیریت را میدانی و با حضور در صحنه آغاز کرد، به گفته کارشناسان برنامه های او برای حل استان قابل قبول بود و در مواجهه با چالش های خلق الساعه عملکرد مطلوبی را به ثبت رساند، اما ضعف انتصاباتی از نقص هایی بود که دوستی در مدیریت با آن دست و پنجه نرم می‌کرد.
علی الخصوص که نمایندگان و چند شخصیت سیاسی با صبوری و در روندی تدریجی مهره هایشان را به بدنه مدیریتی استان تحمیل کردند.
دوستی در مجموع عملکرد رضایت بخشی را به یادگار گذاشت گرچه با ایده آل ها فاصله دارد.
عدم رضایت دولت از برخی وزرا و فشار بی امان مجلس به رئیس جمهور موجب شد که شاهد اولین تغییرات در بدنه دولت سیزدهم باشیم، پس استعفای اجباری عبدالملکی و تعیین زمان برای فاطمی امین نام های بسیاری مطرح شد که نام دوستی هم در این میان می‌درخشید.
عملکرد قابل قبول دوستی و توجه ویژه به رسانه او را در مدت کوتاهی به صدر اخبار سیاسی کشور پرتاب کرد.
او حالا برترین استاندار کشور است و دولت هم نیم نگاهی به استفاده از دوستی در وزارتخانه ها دارد.
بارها قویاً وداع دوستی با هرمزگان تکذیب شده است، اما این بار مقدمات رفتن او بیش از گذشته مهیاست.
همانطور که تصور میشد عمر مدیریت دوستی در هرمزگان بیش از یک سال دوام نیاورد.
و اما فرش قرمز استانداری هرمزگان بعد از دوستی انتظار چه کسی را می‌کشد؟؟!